Heading back!

Speciaal voor M. Klomp a.k.a Eugene: we gaan op reis, Thijs en ik. Naar Nieuw Zeeland en Aussie. 3 maanden. We moeten het vriendenweekend dus skippen en ja: wij gaan jou ook missen. X

--------

18 mei 2016: "Ik kom terug. En snel als het even kan. Over een jaar of 2." Zei ik op dat moment tegen mezelf nog als ‘dolende dertiger’ (ik laat even in het midden in welke fase ik nu zit ;) ). Ga ik nog op deze manier door tot m’n pensioen of ga ik het helemaal anders doen? Tijdens mijn trip was ik tot de conclusie gekomen dat het dat laatste zou worden. Ik wilde weg uit Dinxperlo, mijn praktijk overdragen aan een ander, wat minder opgeslokt worden door mijn werk, verhuizen en als het ff kan vaker op reis.  

Klinkt als een plan, maar eenmaal thuis viel dat toch even tegen. Mijn huis voelde toch echt als thuis en ik kon mijn collega’s Mo en Jet niet ‘achterlaten’ en ‘mijn’ praktijk die we na al die jaren zorgvuldig hadden opgebouwd van de hand doen. Mijn familie, m’n thuishaven. Ai, nee, dat ging toch zomaar niet. En hardlopers zijn doodlopers sprak ik mezelf toe, dus we blijven nog even zitten waar we zitten. Daar was ie weer: hallo comfortzone!

Fast forward naar januari 2017 toen ik na een vette reis met Hanneke door Tanzania & Zanzibar in de trein vanaf Schiphol naar Doetinchem zat. Daartussen ergens pikte mijn slapende (hahaha, euh ja) Tinder-profiel het spoor van (Ma)thijs op. Geboren en getogen in Eindhoven. Die had ik even niet aan zien komen. Eindhoven stond niet echt op mijn lijstje van places-to-move-to. En ons eerste gesprek verliep ook al niet eenvoudig; hij was ‘aangereeje’. De gemiddelde Nederlander schiet net zoals ik in de paniek, maar een Brabander rijdt dagelijks aan. Maar ik heb de inburgeringscursus om toegelaten te worre in Braboland doorstaan. Ik heb er wat voor over moeten hebben: Guus Meeuwis in het Philipsstadion, het kampioenschap van PSV vieren, stadstourtje, de Brabantse taal begrijpen en last but not least: carnaval (ik vier alles in het leven, behalve….juist). 

Een jaar later was daar dan niet de reis naar Aussie zoals ik met mezelf had afgesproken (we waren inmiddels 2 jaar verder), maar toch de verhuizing naar Eindje. Het overdragen van de maatschap in Ulft viel me erg zwaar. En het verkopen van mijn huis misschien nog wel zwaarder. Ik had daarvoor eigenlijk nog nooit van de ‘piramide van Maslov’ gehoord. Maar ook ik bleek in het bezit van deze levenspiramide en hij stortte eenmaal in Eindhoven als een kaartenhuis in elkaar en er ging vervolgens ook nog een dikke wals overheen. Ik heb zeker een half jaar nodig gehad om ‘m weer op te bouwen, een beetje scheef nog (het is niet voor niks een piramide....), maar hij staat! 

Dus: hoog tijd voor de reis. Toen ik Thijs leerde kennen heb ik ‘m meteen verteld van mijn plannen. Ik wilde graag terug naar Aussie en liefst zo lang mogelijk. Aanvankelijk was ie heel enthousiast, maar oei: 1 jaar is echt te lang.
"6 maanden dan?"
- Naaah.
"4?"
- Hmmm.
"3 is echt mijn minimum hoor."
- Ok dan 3. 

Dus: off we go! 1 maand Nieuw-Zeeland (zuider- en noordereiland), 2 maanden Australie (Sydney-Melbourne, Great Ocean Road, Uluru, Red Centre, Whitsundays en tenslotte richting Cairns). Met een kleine (camper)-)van. Geniet-on. 

En Thijs heeft er ook zin in! Let’s go, bananas!