Meet the Trip’s

17 maart 2019 - Milford Sound, Nieuw-Zeeland

Speciaal voor M.Klomp aka Eugene: we zijn veilig aangekomen in Christchurch en het was verrekkes ver vliegen. We ontmoetten familie van de oma van Det, een turqoise meer en een hoge berg: Mount Cook. We hebben ook nog door fjorden gevaren en het gruwelijk koud gehad. En onze campervan: een calimero op wielen, waar je mee kan vliegen, hebben we gemerkt. Dikke kus, x.  

-----------------

De reis naar Christchurch duurde 27,5 uur. Dat halve uur is belangrijk, dat maakte het extra lang. En dat is lang, vraag maar aan Thijs. Knieen bij je nek en geen gevoel meer in je kont, we hebben er veel voor over. Maar even serieus: het is echt ver! Overstap in Singapore en Melbourne, voordat we een touchdown in Christchurch maakten. 

De jetlag was al aanwezig in het vliegtuig: onze lunch was eigenlijk het diner, zo bleek. De ramen ging dicht en slapen moesten we….lukte niet. En toen wij toe waren aan het diner en onze ogen dichtvliegen, ging de ramen open en ging iedereen op standje ‘aan’ en werd het ontbijt geserveerd. Lucky us! Bij aankomst direct met de taxi naar een hotel, plafonddienst draaien. 

En dan was daar onze kennismaking met onze campervan. Ons gruwelijk vette…..banaan op wielen. Calimerobusje. Met een kortere wielas dan mijn Mini. Het ding is niet vooruit te pissen (en dan heb ik het nog niet eens over berg op) en zuipt als een malle. Hij loopt 1:7 en de benzine kost $2.60. Eigenlijk past ie dus perfect bij ons komende 3 maanden!! Thijs kon z’n teleurstelling maar moeilijk onderdrukken. Hij durft geen foto’s te sturen Marc en Maurik, dus ik voeg ze even bij dit verslag. En links rijden? Dan went snel, behalve het knipperlicht: de ruitenwisser draaien overuren. 

Onder het mom van “nu we er toch zijn” zijn we op bezoek gegaan bij de familie Trip in Christchurch, de roots van mijn oma Diny. Destijds toen haar broer de oversteek maakte met zijn vrouw en (toen nog) 2 kinderen voelde het als een ‘levende begrafenis’ vertelde ze ons altijd. Zouden ze elkaar ooit nog weer zien? Nou, ik kan je vertellen: zo voelde het voor mij ook op Schiphol. Note to self: kijk nooit ‘Aircrash Investigation’ op Discovery Channel van je vliegmaatschappij in de week voordat je zelf gaat :]

Door een iets te korte wielbasis en iets te veel gas in combinatie met een drempel die zich verdekt had opgesteld, kwamen we echt lekkerlijk aangevlogen bij mijn familie. Zo moet het dus niet. 

Carolina en Henrietta, 2 nichten van mijn moeder en tante Ellen en uncle Huub namen ons na een paar uur plafonddiensten draaien mee op sleeptouw in Christchurch. Eerst een lunch aan de kust en vervolgens een tour door de stad en de omgeving. Echt geweldig mooi! De volgende dag waren we uitgenodigd voor een familie party bij Carolina om vanwege hun afscheid: ze gaan 9 maanden op reis. Ja; baas boven baas. Carolina vertelde dat ze zich nog steeds Nederlandse voelde (ze was 2 jaar toen ze vertrokken), recht voor hun raap, niet zoals de NZ people die erom heen draaien. Nou, dan heb je aan Thijs de goeie zeg maar. De shitload aan fotos van de familie getoond, geproost en de laatste tips voor onze trip. Echt ongelooflijk hoe gastvrij ze waren voor ons! 

Vervolgens direct door naar Lake Tekapo. Een prachtig turqoise meer in het midden van het Zuidereiland. Hier overnachtten we aan het meer op een ‘campsite’. Zie het meer als een parkeerplaats waar we dachten gratis vanaf te komen. Er stond een honesty box. We zijn normaal gesproken heel honest, maar voor deze parkeerplaats was $20 echt to much. Helaas kwam er een soort boswachter alles checken, dus betalen moesten we. Er was wel een wc. Althans: er was een pot met een deksel. En als je die open deed dan trok je letterlijk een beerput open. Nondeknetters: een pot met een gat in de grond. Die noooooit geleegd wordt. Great. 

Geweldige route richting Mount Cook. De wegen, de kleuren, de bergen, de heuvel, de meren. Het is allemaal even mooi. We gaan verrekkes langzaam met onze Calimero, des te meer tijd om te genieten van de omgeving. 
Mount Cook was dus de volgende dag aan de beurt. Anne en Maartje letten jullie even op: regen. Nog wel een wandeling van 3u tot aan de voet van Mount Cook en de Hooker Gletsjer. Echt zo ontzettend mooi! Even een half uur zon: gezicht verbrand. En de nacht: KOUD. KOUD! De nachtkleding bestaat uit skisokken, thermoshirt en lange broek. 

In Wanaka schijnt voor het eerste echt de zon. We staan aan het meer van Wanaka. Meet the ‘sandflies’. 
Is dit een sandflie?
- Auw, gvd! 
Jep, dat is een sandflie. 
Het zijn een soort van fruitvliegjes waarvan je nog denk: ah schattig. Tot dat ze steken. Das nog niet het ergste, de jeuk daarna. En ze zitten niet eens bij zand, dus waarom ze sandflie heten weet niemand. 

Ok, door naar Milford Sound. Sorry voor dit lange verslag, we hebben gewoon het tempo er in: veel gedaan en veel gezien. Je bent op reis met Thijs dus gas erop. En Anne & Maartje letten jullie even op: regen. 
Milford Sound is een klein dorpje in de fjorden (zuid westen) van Nieuw Zeeland. Je komt er via een zeer omslachtige route en het is one-way dus, hoezee, je mag de hele zelfde route ook weer terugnemen als je terug wilt naar de bewoonde wereld. 

Via de wifi van een McDonalds in Queenstown hebben we een boottocht geboekt. En dan in 1 ruk door naar Milford Sound. Iederen zegt dat je het beste in Te Anau kan camperen, maar nee, wij jagen in 1 stuk door. Er zal vast nog wel een campeerplek zijn. Think again. Aangekomen na een rit van ong 4u komen we erachter dat alles vol zit. Behalve een suite van $581,-. Not going to happen. Dus we gaan op zoek naar een free-camp plek: nergens. Er zat niks anders op dan 40 km terug te slingeren door de bergpas en opnieuw de 1,5km donkere tunnel berg op te nemen en daar in een vallei te kamperen met opnieuw de plee met de beerput. Maar wat is het er prachtig. En koud, zo onwijs koud. Om 19u met een thee in de campert en dan stoppen met drinken want anders moet je snachts op die beerput. 

Maar wat we de volgende dag zien is echt adembenemend: de fjorden zijn machtig groot met hun mistige doorkijkjes en ’s werelds grootste watervallen. En wat een stilte. Zeehonden meren aan (of spoelen aan….). De zon schijnt en het voelt serieus als -10gr. Thijs is vooral bezig met het krijgen van een warme cappucino, terwijl ik die ene waterval 1087x op de foto zet.  

Ondertussen heeft de werkelijkheid ons ingehaald en heeft er een gruwelijke aanslag plaatsgevonden in Christchurch vlak nadat we er onze hielen hebben gelicht. We krijgen er hier maar weinig van mee: beperkt mobiel bereik, nog beperkter internet en geen tv. Wel zien we een gedenkplek in Queenstown met “this is not New Zealand, you are welcome” en de kranten staan er vol mee in de kiosken. Thnx voor alle berichtjes, wij zijn gelukkig safe and sound and still gowing strong met onze Calimero. En we beginnen het te leren: het slaapt steeds beter, de bochtjes worden steeds scherper genomen, het gas gaat er steeds meer op en ook het koken is goed verdeeld: Thijs kookt, ik regel het bier. 

Nou, op naar Te Anau en Queenston, daarna door naar de Franz Josef gletsjer. 

XO 
Thijs & Det 

Foto’s

9 Reacties

  1. Anne:
    17 maart 2019
    Heerlijk verhaal weer BB! Vooral fijn voor Mathijs dat regen nog steeds aan je kont vastgeplakt zit.. heb m gewaarschuwd. Kijk alweer uit naar de volgende, enjoy! X
  2. Vincent Geven:
    17 maart 2019
    Prachtig BeBe en Thijs. Mooi om jullie zo te kunnen volgen. En, het is niet koud, het is gewoon wat minder warm dan je verwacht had. De tunnel naar Doubtfull sound is nog langer, dus dat valt ook mee, je moet er ook twee keer door. In de buurt van Frans Josef zijn genoeg hete bronnen te vinden waar je lekker kunt "garen". Geniesse das Leben !
  3. Ella:
    17 maart 2019
    Fantastisch verslag Detje, ga vooral zo door! Prachtig is het daar zeg, en toch fijn om te horen dat jullie ongedeerd zijn! Enjoy!! xx
  4. Ellen Geven:
    17 maart 2019
    Heerlijke update ! Wat een prachtige natuur. Weet dat je in Australia heel warm gaat eindigen, bikkels. Have fun.
  5. Leni Kat:
    17 maart 2019
    Wat een leuk verhaal , met dank aan jullie smakelijke details . Ik kan het met aardig voorstellen zo !
  6. Renate Hokkeling:
    17 maart 2019
    Geweldig, ik reis een beetje met jullie mee!
    Bizar dat jullie in Christchurch zijn nu net die plaats op de wereld zo in het nieuws is.
  7. Pieter Schlooz:
    19 maart 2019
    Mooie prentjes hoor! Jaloers makend, geniet ervan samen!
  8. Christa:
    21 maart 2019
    Ik was de was aan het strijken en dacht: deze dag moet toch anders kunnen. Toen las ik jullie verhaal. Inderdaad. Het kan anders😫
    Heerlijk om te lezen
  9. William:
    21 maart 2019
    Heerlijke verhalen. Ik heb het eerlijk gezegd nog nooit koud gehad in nzl💪🏻 . Maar wees eerlijk; koud maar zo’n schone lucht als daar hebben we zelfs in de Achterhoek niet, en ik denk zelfs ook in Eindhoven niet. Geniet ervan of het nou koud is of niet. “Kroep moar kort tegen mekare an”! Greatings