Coffee, graffiti & sport: Melbourne.

Speciaal voor M. Klomp/Eugene: ok Klomp, we pakken de draad weer op aangezien je ‘bijgelezen’ bent. Melbourne was vooral koffie, hipster, graffiti, sport, trammetjes en met de campert op de formule 1 baan. Happy life dus.

We verlieten de Mornington Peninsula en navigeerden naar Melbourne via een route dwars door de stad om in het noorden van de stad op een stadscamping onze klapstoelen voor de campert ploften. Lange broek aan, want het is hier goddorie koud en hup met de tram naar de binnenstad. Heel vet hoe je het grote CBD (central business district) plotseling ziet opdoemen. De stad lijkt meer historie te hebben dan Sydney; prachtige oude panden/kerken laten zich verlegen zien tussen de imposante hoogbouw. Via de degelijke ‘visitor centre’ besluiten we om eens gek te doen en de volgende ochtend mee te gaan met een stadswandeling. Was gratis dus alle remmen los. Eerst maar weer een drankje in een van de oudste straatjes van Melbourne waar we 2 Nederlandse meiden in de bediening treffen. Van daaruit snel door naar de skytower tijdens zonsondergang voor een gaaf uitzicht op de stad en daarna een burgertje happen aan het water met een magisch uitzicht op de stad. Melbourne is op het eerste gezicht echt prachtig en zoals ik al zei: de hoge wolkenkrabbers naast de oude victoriaanse gebouwen maakt het een gaaf contrast! Met de tram weer naar de camping, doe je toch gewoon een uur over.

Vroeg uit bed (wtf, een wekker zetten?) voor de stadswandeling. We knijpen ‘m beide een beetje voor een suf verhaal en een laaaaaange ochtend. Maar met zo’n instelling kan het alleen maar meevallen! Uur met de tram, een sterke koffie en we kunnen gaan als we een oude grijze man met een rode vlag zien staan voor het visitor centre. We maken net een u-turn om toch het hazenpad te kiezen en voor een andere ochtendinvulling te gaan als blijkt dat het onze gids niet is, maar gewoon een retard die toevallig wel bij het visitor centre hoort. Een stel uit NZ gaat met ons mee en we krijgen Joe als gids. Een 60-er met een onderwijsachtergrond. Ik zeg nog net tegen Thijs dat ik me echt even zorgde maakte over die andere man, als Joe gewoon overschakelt op het Nederlands en verheugt roept dat hij ook een ‘Dutchie’ is. Z’n ouders zijn destijds geëmigreerd voor een betere toekomst toen hij 10 was. Het blijkt echt een hele aardige vent die met veel passie over z’n stad vertelt en ons de ins en outs laat zien. Onze voorkeur ging uit naar de street-art en de betere koffiesteegjes en hoppa, daar gingen we. ACDC Lane en Hosier Lane waren echt de toppers en we were lucky: we zagen de streetartist live aan het werk in een steeg waar je beter echt niet moet komen als het donker is. De wandeling ging door Chinatown waar we plotseling van route moesten wijzigen omdat er net een lijk was gevonden in de straat waar wij doorheen wilden. Voelde me als in een Tatort aflevering....

Toen het leuke gedeelte achter de rug was kwam de (echt redelijk saaie) historie naar boven en werden we van het ene naar het andere stoffige museum gesleept. Het NZ stel peerde ‘m snel en wij, of vooral ik, vond(en) het te zielig voor Joe om af te haken. Vrij vlot daarna zat de tour er op en liet Joe ons in een museum achter om nog lekker rustig verder te kijken. De k dat we daarna eerder bij de uitgang waren dan hij maar we hadden het niet willen missen en hebben gelukkig de foto’s nog.
De middag die volgde heel CBD doorgestruind, teveel koffie gedronken en een sprintje getrokken naar stadstram lijn 35. Een oud boemeltje. Hij ging jammer genoeg de verkeerde kant op, dus dat werd een extra rondje van de zaak.

Die avond was de Victoria Street Market, een grote markthal met eten, drinken en muziek. We hebben er de lekkerste paella en spare ribs gegeten met uitzicht op de stad. Ergens onderweg besloten we om die avond naar een Australian Football match te gaan in het grote Melbourne Cricket Ground (nee, het is geen cricket maar het wordt wel op een cricketveld gespeeld). Australian Football is dè sport hier en het leek ons wel vet om dat een keer in een groot stadion vol Aussies te zien. We hebben Lau kaarten laten fixen en off we go: de Richmond Tigers VS Melbourne Demons. Biertje in de hand en snel ff googelen naar de spelregels. En die vallen niet mee om snel te begrijpen. Het is een soort rugby icm football. En het gaat hard!! Veel harder dan voetbal en geen pussies die al janken bij een duwtje. Er hangt een gezellige sfeer in het stadion, maar we missen de muziek/bands zoals je dat bij voetbal gewend bent. Wel vet om mee te maken. Kunnen we ook weer afvinken.

Op Anzac-day is het feest in de stad. Bevrijdingsdag voor Aussie en NZ nav WO I. De ochtend zijn we op de campsite en wassen we onze kleren (ja mensen, ook dat is camperen) en in de middag ploffen we met een biertje in het park.

Vrijdag. De laatste dag in Melbourne. We starten de dag in Fitzroy. Dè hipsterwijk waar gespierde, bebaarde mannen vol met tattoos eigenhandig de koffiebonen malen en hun best doen op een kraanvogel in m’n cappuchinoschuim. Kijk, dan heb je mij. Meer is er niet voor nodig. Nadat we we met veel omwegen en geslakker met de campert door de kleine straten een parkeerplaats in een graffitisteeg weten te bemachtigen stuiten we bij toeval op een goeie koffietent die we anders nooit gevonden zouden hebben: industrial beans. Er hangt een te gekke chille sfeer. Achterin de toko worden de eigen bonen gebrand en verpakt. Verser krijg je ze niet. Naast de koffietent in de loods kan je je een hipsterkapsel laten aanmelden, of een fiets kopen. Logische combi. Nog even 3 rondjes door de winkelstraat en wat goede vintagewinkels door. Thijs loopt zuchtend door de zaken achter me aan: ‘ouwe troep’.

Melbourne ademt sport en die middag wil ik echt graag langs Melbourne Park: de Rodlaver Arena. Op tv vergaap ik me niet alleen aan de tennissers en hun spel, maar ook aan de skyline van het CBD v Melbourne die boven het stadion uittorent. M’n grootste wens is dat ik er de halve finales en finales live kan zien, maargoed, het is geen januari (timemanagement failed) en dus zal ik het moeten doen met lege zalen. Als we er rondjes circkelen met de campert ontdekken we dat over 10min een tour begint. We hebben al lang niet meer zo’n sprint getrokken, maar we made it! Als een enorme nerd liep ik vooraan achter de gids en liet een per ongeluk een ‘duuuuude!’ ontsnappen toen iemand vroeg op wat voor een ondergrond op dit toernooi gespeeld wordt. Maar na een paar minuten was ik al zwaar teleurgesteld omdat we de Rod Laver Arena zelf niet in konden want er werd een evenement georganiseerd. Dan maar naar het kleinere Margareth Stadium. Het dak zat dicht, de hardcourt vloer was afgedekt met tapijttegels en er hingen grote gordijnen omheen. Domper nr 2. Vervolgens kregen we geen kleedkamers of spelerslounge te zien maar gelukkig wel alle standbeelden van tennissers uit 250 na Christus. Echt top. Maar buitencourt nr 3 maakte veel goed: een tennisveld met als skyline CBD van Melbourne! In het echt nog maar dan op Eurosport.
En toen was Thijs: Albert Park Circuit. Het Formule 1 circuit van Melbourne (de race keken we in Franz Josef, NZ). Het circuit blijkt gewoon toegankelijk en Thijs had niet veel bedenktijd nodig of we schampten al met onze Toyota hitop campert over de baan, zelfs een chicane werd genomen en de inhoud van de keuken kletterde door de campert. Met de campert werden de meest optimale lijnen op de baan gereden, ging nergens over maar het was wel lachen.

Melbourne is een prachtige stad waar de leefbaarheid merkbaar hoger is dan in Sydney. Maar Sydney blindt zoveel mooier en imposanter, die steekt er gewoon met kop en schouders bovenuit. Nu plankgas door naar Geelong. Lekker freecampen weer en dan starten met de Great Ocean Road!

Even kleine wheater update: herfst betekent hier toch ook wel echt schijtweer.  Het is met uitschieters 14gr en als het een keer droog is, worden we gewoon wakker in de campert van de stilte.

En het ‘ik-ben-mijn-handdoek-vergeten-bij-het-douchen ritueel’ van Thijs begint serieuze vormen aan te nemen. Droogfohnen, afdrogen met z’n boxer/t-shirt you name it, met z’n handen het water van z’n lijf schrapen: hij heeft alles al gehad. Als ik al “Dèhet....” hoor vanuit het douchegebouw dan weet ik al genoeg. En als ie z’n handdoek eens niet vergeet, dan is het z’n boxer wel die ontbreekt. Though life.

XO Thijs & Det